Interpelacja nr 4938 do ministra finansów w sprawie sposobu naliczania podatku od nieruchomości dla firm prowadzących farmy wiatrowe

W związku z wątpliwościami, jakie powstały przy interpretacji pojęcia: budowla w odniesieniu do elektrowni wiatrowej, minister finansów zwrócił się do ministra infrastruktury z prośbą o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy elektrownia wiatrowa lub jej część jest budowlą, urządzeniem budowlanym albo innym rodzajem obiektu lub urządzenia. Minister infrastruktury (pisma z 29 lipca 2005 r. oraz z 19 września 2005 r.) uważa, że za budowlę nie można uznać całej elektrowni wiatrowej, a jedynie jej części budowlane (takie jak fundamenty, maszty, słupy), jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Natomiast urządzenia i instalacje technologiczne, przekształcające energię wiatru w energię mechaniczną przekazywaną do generatora, takie jak: wirniki z łopatkami, generator, skrzynia biegów, komputer sterujący, transformator, rozdzielnia elektryczna, instalacja alarmowa, instalacja zdalnego sterowania - nie są obiektami budowlanymi (tu: budowlą) ani urządzeniami budowlanymi w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, a jedynie stanowią wyposażenie techniczno-technologiczne elektrowni. Powyższe znajduje potwierdzenie w ustawie z 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych innych ustaw, która weszła w życie 26 września 2005 r.

W obowiązującym stanie prawnym pod pojęciem: budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury (...), a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Siłownie wiatrowe wraz z instalacjami stanowią budowlę techniczno-użytkową, spełniającą funkcję elektrowni. Czy można przyjąć, że taką funkcję spełniają jakieś wybrane elementy? Ponadto zgodnie ze standardami UE cała siłownia wiatrowa wraz z fundamentem stanowi maszynę energetyczną, a nie budowlę.

Panie Ministrze, jakie są możliwości rozwiązania tej krzywdzącej dla samorządów sytuacji? Dalsze trwanie w tym stanie prawnym może zablokować rozwój energetyki odnawialnej w Polsce.

Z poważaniem

Poseł Maciej Orzechowski oraz grupa posłów

Warszawa, dnia 4 września 2008 r.

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 4938 w sprawie sposobu naliczania podatku od nieruchomości dla firm prowadzących farmy wiatrowe

Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelację posłów na Sejm RP Ewy Drozd, Agnieszki Kozłowskiej-Rajewicz, Macieja Orzechowskiego, Tomasza Nowaka, Andrzeja Orzechowskiego, Norberta Raby oraz Marka Zielińskiego, przesłaną przy piśmie Marszałka Sejmu z dnia 16 września 2008 r., znak: SPS-023-4938/08, w sprawie opodatkowania elektrowni wiatrowych, uprzejmie informuję.

Zakres przedmiotowy podatku od nieruchomości określa art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844, ze zm.). Na podstawie pkt 3 tego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Pojęcie budowli zostało zdefiniowane w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, na podstawie którego budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Budowla w ustawie podatkowej została zdefiniowana przez odesłanie do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 3 tej ustawy pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów, składających się na całość użytkową. Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. b ww. ustawy za obiekt budowlany uznaje się budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. W myśl art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego za urządzenie budowlane uważa się urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Posługując się przywołanymi definicjami, w szczególności wyliczonymi przykładami budowli, wskazać należy, że za budowle uważa się części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń). Wynika z tego, że ustawa Prawo budowlane wprost uznaje elektrownie wiatrowe za urządzenia techniczne, jednak za budowle uznaje jedynie ich część budowlaną, tj. fundament i maszt. Pozostała część, w szczególności gondola, wirniki i urządzenia przetwarzające energię w prąd elektryczny, stanowi pozostałą część urządzenia technicznego. Z kolei urządzenie budowlane to urządzenie techniczne, związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Odnosząc to do analizowanego zagadnienia, ustalić należy, czy część technologiczna wraz z instalacjami wpisuje się w definicję urządzenia budowlanego. Dla uznania części technologicznej elektrowni wiatrowej za urządzenie budowlane niezbędne jest, aby umożliwiała ona użytkowanie części budowlanej elektrowni wiatrowej (fundamentów, filaru) zgodnie z jej przeznaczeniem. Nie budzi wątpliwości, iż część prądotwórcza nie została osadzona na maszcie w celu umożliwienia jego użytkowania, lecz wręcz odwrotnie. Istnienie filarów nie ma celu innego niż, ze względów technicznych, umożliwienie funkcjonowania umieszczonych na nich siłowni. W tym stanie rzeczy brak jest zależności wskazanej w definicji urządzenia budowlanego w postaci niezbędności jego istnienia dla możliwości użytkowania związanej z nim części budowlanej zgodnie z jej przeznaczeniem. Część prądotwórcza nie stanowi zatem urządzenia budowlanego w rozumieniu powołanej definicji.

W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają jako budowle jedynie części budowlane elektrowni wiatrowych. Należy jednak zauważyć, że tak określony przedmiot opodatkowania jest korzystny dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie pozyskiwania energii elektrycznej z farm wiatrowych. Podatek naliczony jest bowiem nie od całkowitej wartości urządzenia, lecz jedynie od części stanowiącej ułamek jej wartości, co stanowi relatywnie niewysoki ciężar ekonomiczny dla przedsiębiorców, a w konsekwencji może wpływać pozytywnie na rozwój energetyki odnawialnej w Polsce.

Jednocześnie informuję, iż wyżej przedstawione stanowisko w kwestii uznawania za budowlę jedynie części budowlanej elektrowni wiatrowej zostało uzgodnione z ministrem infrastruktury.

Z poważaniem

Podsekretarz stanu

Ludwik Kotecki

Warszawa, dnia 6 października 2008 r.